Իմ կիսուրի պես պանիկյոռ կնիկ չկա էս աշխարհում: Նենց բաներից կխառնվի իրար, որ ասելու չի: Էն օրը գնացել էի
վարսավիրանոց, երեխեն մոտն էր: Կես ժամ էր անցել ինչ դուրս էի եկել տնից, զանգեց կանչումա տուն:
Ասում եմ գլուխս թացա ոնց գամ, ասումա հասի ու անջատեց հեռախոսը: Մտքովս ինչ ասես անցավ, մտածեցի երեխունա բան եղել:
Թաց գլխով վարսավրանոցից վազել եմ տուն: Ու պարզվումա ինչ. լվացքի մեքենան միացրած էր, շլանգա պոկվում սաղ ջուրը լցվումա տուն, կիսուրս էլ զանգելա ինձ վախեցած, ոնց որ ես կարայի մի բան անեի:
Ասում եմ այ մամա, շատ էլ իմ առածնա, խի ես խառնվել իրար, դավիթը կգա կնայի կհասկանանք ինչա,
անջատեիր մեքենան, սիրտս պոկվեց վախից մինչև հասա տուն: Մի հիվանդություն ինձ որ կպնի ուրեմն կիսուրսա վախացրել:
