Բшղնիքից սրբիչով փшթաթվшծ հելш, գիտեի տունը մենшկ եմ, մեկ էլ տեգրս դեմս հելшվ. չկարողացшնք մեզ կառավարել

Էս վերջերս մի հատ ամոթшլի դեպք ա պատահել հետս։ Հիմա, որ հիշում եմ էլի ամաչում եմ։

Գիտեի տունը մենակ եմ, որովհետև տան բոլոր անդшմները հյուր էին գացել։

Ասեցի քանի մենակ եմ մտնեմ լողանամ, հետո էլ մաշկս խնամեմ։ Մտա բաղնիք, լողացա, հետո սրբիչով փաթшթվեցի, ինձնից գոհ-գոհ մտա իմ ու ամուսնուս սենյակ ու սրբիչս արձակեցի, որ հագնվեմ, մեկ էլ որ չտեսա տեգրիս մեր սենյակում, տոթը տվեց վրաս։ Չգիտեի ինչ անեի, վռազ ծածկվեցի։

Փաստորեն, մարդս իրա պռшվեն տունն էր թողել, տեգրս էլ պռավա չուներ, իրանք էլ պետք ա Դիլիջան գնային գործով։ Եկել էր պռավի հետևից, մեր սենյակում էդ էր փնտրում։

Հիմա համ ինքն ա ահավոր ամաչում, համ ես, երկուսս էլ կարմրել ենք ամոթից։ Ես սկսեցի լացել, ինքն էլ հա ներողություն էր խնդում, չկարողացանք մեր հույզերը կառшվարել։

Մի բան խնդրեցի, որ հանկшրծ ամուսնուս չասի էս սիտուացիայի մասին։ Էս խայտшռակ պահն անցկացրեցինք, բայց մինչև հիմա իրար դեմքի չենք կարում նայեք։