Կիսուրս լավ կնիկ ա, բայց շատ սիրուն ա, իրան էլ լավ տիրություն ա անում, էն կարգի որ իրա մաշկը ավելի երիտասարդ ու ձիգա, քան իմը։ Ախր տունը ինչ դիմակ ասես դնում, ես եմ որ հավես չեմ անում։ Վերջը մի քանի օր առաջ ասեց գնացեք քաղաքից դուրս ման եկեք, առանց էտ էլ մեղրամիս չեք գնացե, ընենց որ մաքուր օդ շնչելն ու էս կյանքից մի քիչ կտրվելը ձեզ չի խանգարի։
Սաղ ծախսերն էլ ինքը հոգաց։ Հիմի մարդուս հետ եկել հասել էի Ծաղկաձոր, մի ժամ անցավ մեկ էլ մարդս եկավ, թե բա ես հետ եմ գնում, բան ունեմ ստուգելու։ Ասի ինչ ա եղե, էսքան փող ենք տվե հյուրանոցին, չես կարա գործերդ հետաձգես, ինքն էլ թե եթե դու ուզում ես, կարաս երեխեքի հետ մնաս։ Բայց դե ոնց եմ մենակ մնայի, հետը հետ եմ դարձել տուն։
Հիմի հասել ենք, մեր դռան մոտ, բացի ընենց բան տեսանք, որ ես էլ մարդս էլ վատ էինք, ավելին ասեմ, ձեռս ջարդվեր, բայց ես էտ դուռը չբացեյի։ Կիսուրս մի հատ տղամարդու հետ նստել ջերմ-ջերմ ձեռը բռնել խոսում էր, էտ մարդն էլ կիսուրիս մազերն էր ուղղում, շշմել էինք։ Մեզ տեասան երկուսի դեմքի գույնն էլ փոխվեց, լեզուներն էլ կապ ընկավ, էլ չգիտեյին թե ինչ ասեն։
