Երեխես ամբողջ օրը էդ անտեր հեռախոսից դուրս չէր գալիս. մի օր հեռախոսը ձեռքը քնել էր, որ տեսա ինչովա զբաղված մազերս բիզ-բիզ կանգնեցին

Էս անտեր հեռախոսները էս դարի հիվանդությունն են։ Հիմիկվա ջահելներին ում նայում ես սաղ մտած են իրանց հեռախոսների մեջ։ Լավ բան էլ հո չեն սովորի, եսիմ ինչեր են անում դրանցով։ Իմ տղեն էլ բացառություն չի, 16 տարեկանա ու շատ բարդ երեխայա։

Զգում էի, որ մի բան էն չի, որ տարօրինակա իրան պահում։

Հասկանում էի, որ հեռախոսի մեջ բանա թաքցնում։ Սկզբում տենց շատ ուշադրություն չէի դարձնում, բայց հետո վախեցա։

Մի օր երեխես քնած էր, հեռախոսն էլ ձեռքին էր ու միացրած։ Գնացի վերցրի ու տեսնեմ ռուլետկա էր խաղում, թե եսիմ ինչ գրող էր։